Print pagina - Verslag ZAC Zolder 1 september 2009

ZAC race 1 september 2009 op Circuit Zolder.

Na mijn net-niet prijs van op de vorige racedag op Zolder (zevende geëindigd en de eerste zes een prijs) ben ik vastbesloten om het nog een keer te proberen. Om mijn kansen wat te vergroten heb ik een extra circuitdag van iemand overgenomen die verhinderd was, een dag voor de ZAC-race. Ik rij dan wel met mijn Kawasaki op een Triumph circuitdag maar dat mag de pret niet drukken.
Bij aankomst zondagavond was de paddock nog erg leeg, dus heb mijn motor uitgeladen mijn bed opgemaakt en ben lekker gaan pitten om uitgerust te kunnen deelnemen de volgende dag.

De dag begon erg goed met een zonnetje. De technische keuring van de motor (stelde niets voor) en inschrijving waren vlot geregeld en ik kan lekker zes trainingen gaan rijden vandaag. Er zijn maar twee groepen, namelijk beginners en gevorderen dus toch maar voor gevorderden gekozen. Kort samengevat was het een hele warme zonnige dag waarbij ik iedere sessie lekker tussen de Triumphs kon slalommen. Er waren ronden bij dat ik wel 15 tot 20 motoren inhaalde per ronde. Dit zou dus een lekkere oefening voor de ZAC de volgende dag kunnen zijn als ik weer achteraan zou moeten starten. Na afloop van de dag vervang ik maar weer eens mijn remblokjes want zo’n ZX10R vreet remblokjes. Het zal wel te maken hebben met mijn late rem-acties, maar uitremmen van iemand geeft nou eenmaal zo’n kick.
In de avond begon de paddock lekker vol te stromen met ZAC-ers, ook Jack is weer van de partij om in de caravan een rustige nacht door te brengen en uitgerust aan de trainingen te beginnen. De weersverwachting van de volgende dag zijn niet zo rooskleurig, maar we zullen wel zien.

De technische keuring is de volgende ochtend een stuk zorgvuldiger, maar uiteraard voldoen de motoren van Jack en mij doordat wij gedurende het jaar de volgende zaken hebben uitgevoerd; remtangen en remblokjes geborgd, wielbouten en klembouten van wiel-assen geborgd, vuldoppen en aftappluggen geborgd, oliefilter geborgd, geen koelvloeistof maar water in het koelsysteem (minder glad bij lekkage) en verder de racekuip bekleed met geluidisolerend materiaal vanwege de geluids-eisen op de circuits. Ik heb de binnenzijde van mijn luchtinlaat bekleed met klittenband en Jack heeft het volgestopt met explo-save, alles om het aanzuiggeluid te beperken. Ja het racen anno 2009 valt niet mee met al die overtrokken geluids-eisen op de Nederlandse en Belgische circuits. Jack en ik hebben dan ook de hele dag geen problemen met geluidsovertredingen, maar dat kan niet van iedereen gezegd worden. Er zijn meerdere rijders die al na twee trainingen kunnen inpakken vanwege twee geluidsovertredingen. Jack en ik starten beide net als vorige keer in de klasse S2, de op-één-na snelste groep.

De vrije training begin ik met goede moed lekker in een zonnetje. Omdat we geen bandenwarmers mogen gebruiken, moet ik eerst één à twee ronden de banden goed opwarmen voordat er echt gas gegeven kan worden. De derde ronde kom ik al weer lekker in mijn ritme van de dag ervoor dus ga ik er eens goed voor zitten. De vijfde ronde rem ik voor de Ziekenhuis bocht en zweef ineens met mijn linkervoet boven het alsfalt. Gauw kijken wat er aan de hand is en aiii, mijn linker voetsteuntje is weg!! Ik probeer nog wat te experimenteren met mijn hak op het schakelpookje, maar dat werkt ook niet echt, dus moet ik al weer de pits in. De vorige keer mijn schakelnok verloren en nu weer een voetsteun. Ik begrijp niet waarom zoiets alleen op Zolder gebeurt en alles nog vastzat toen ik de vorige avond de motor nog volledig nagelopen heb. Gelukkig heb ik een “gouden” voetsteuntje kunnen kopen bij de bandenboer, die ook een hele berg reserveonderdelen bij zich heeft. De eerste training blijk ik met een 1:54,4 de negende plaats gereden te hebben van de 29 deelnemers. Dat valt nog niet eens tegen, maar de rest van de deelnemer moet natuurlijk nog even wennen aan het circuit. Jack heeft met een 1:57,4 een 17e tijd gerealiseerd.

De tijdtraining ga ik meteen als één van de eersten de baan op om de trainingstijd volledig te benutten. Ik pik het ritme meteen lekker op en kan ronden lang zonder foutjes lekker de lijnen rijden die ik gisteren geoefend heb. Na afloop blijk ik meerdere ronden 1:47-ers en 1:46-ers gereden te hebben, met als snelste ronde een 1:46,1 min. En da’s meteen weer een PR, want de vorige keer was dat een 1:46,7 min. Maar nog leuker, ik heb de snelste rondetijd gereden en mag dus van pole position starten! Jack heeft ook lekker getraind en realiseert met een 1:52,5 een 16e startplek.

De eerste manche van acht ronden start ik rechts vooraan en ik ben goed van mijn plek bij het doven van de rode lichten. Dan begint het gevecht tegen de zwaartekracht, want het voorwiel wil maar omhoog bij te veel gas. Bij te weinig gas is er niet genoeg acceleratie dus het is de eerste honderd meter een heel gevecht met de motor. Daarbij probeer ik zo ver mogelijk op de tank te schuiven om het voorwiel naar beneden te krijgen. Het lukt me deze keer heel aardig en behalve dat ik wat voorwielen links in mijn ooghoek zie verschijnen, durf ik toch als eerste de bocht in te sturen door later dan de tegenstanders te remmen voor eerste bocht naar links. Vanwege een volledig opwarmronde vooraf heb ik voldoende vertrouwen om net zo hard de bocht in te sturen als ik normaal gewend ben. Achteraf blijk ik deze eerste ronde meteen al weer een 1:46,1 min. te rijden en omdat er niemand voorbij komt blijf ik gewoon in hetzelfde tempo doorrijden, waarbij ik uitsluitend rondjes rij van 1:46 en 1:47 minuten. Behalve wat hele lichte spettertjes blijft het deze race droog. Als ik na het finishen omkijk zie ik nog niemand het rechte stuk opkomen, dus blijkbaar was ik te snel voor de rest. In de uitlag achteraf zie ik dat ik een voorsprong van 14,7 seconden had ten opzichte van de nummer twee van de 27 deelnemers. Ben benieuwd of dat weer zal lukken bij de tweede race als de rest ook meer aan het circuit gewend raakt. Jack eindigt deze race als 15e met een snelste rondetijd van 1:50,6 min. Ook voor hem dus een PR vandaag!

Helaas begint het vanaf de middagpauze te regenen en dat blijft de hele middag doorgaan. Veel mensen zien het racen in de regen niet zitten en beginnen de boel in te pakken. Ikzelf heb ook een hekel aan rijden in de regen en zeker op Zolder wat bekend staat als zeer glad. Ook mogen er geen regenbanden gebruikt worden, dus het beste wat je kunt monteren is goede wegbanden als Michelin Pilot Powers die bekend staan om hun redelijke grip in de regen. Maar als ik niet ga rijden maak ik weer geen kans op een troffee en zou ik mijn goede raceuitslag gewoon weggooien. Ik besluit dan ook maar om het beste er van te maken en met mijn opgesneden slicks genaamd Pirelli SuperCorsa’s de baan op te gaan om toch wat punten te verzamelen. Jack houdt het voor gezien maar ik moet hem beloven om vooral heel voorzichtig te doen, want ook hij weet hoe ontzettend verradelijk het is om op SuperCorsa’s in de regen te rijden.

De tweede manche start dus op een natte baan en ik start dan wel als eerste, maar ga als laatste de eerste bocht in van de slechts acht gestarte deelnemers. Ik heb totaal geen vertrouwen dus besluit heel rustig mijn rondjes te rijden en te kijken hoe dat gaat. Het is vreselijk glibberen dus ik hang iedere bocht zo ver mogelijk naast mijn motor om hem maar zo recht mogelijk te houden. Aan de zijkanten van de banden is totaal geen profiel dus daar wil je niet op rijden in deze omstandigheden. Ondanks mijn rustige rijstijl glibbert mijn achterband soms alle kanten op bij de minste draaiïng van de gashendel. Ik weet alle zeven ronden rechtop te blijven en dat kan niet iedereen zeggen. Er zijn twee deelnemers onderuit gegaan en één is er mee gestopt dus finish ik toch mooi als vijfde, alles om maar wat punten te verzamelen voor de einduitslag van de dag.

De derde en laatste manche van zes ronden is een verzameling van alle deelnemers van alle klassen van de dag die nog willen en durven te rijden en dat zijn er uiteindelijk maar twintig. Achteraf zullen de punten per klasse verdeeld worden, om het eerlijk te houden. Ook ik sta er weer tussen op een inmiddels zeiknatte baan. Ik start lekker rustig achteraan om hetzelfde kunstje weer te doen als de race ervoor. Maar de baan is nu nog veel natter en bij de eerste chicane en voor de ziekenhuisbocht stroomt zelfs een riviertje over de baan dus het lijkt wel gekkenwerk. Het is een hele kunst om de 180 pk te beheersen en toch te accelereren op dat miniscule stukje rubber wat meestal contact maakt met het asfalt. Op het rechte stuk zijn geverfde haakjes op de baan en als je daar overheen rijdt voel je gewoon het achterwiel doorspinnen bij een gedeelte van het gas opendraaien. Ook nu schuiven er weer deelnemers af en blijk ik een zesde plaats gehaald te hebben in mijn klasse.

Moe maar toch wel voldaan ruim ik mijn caravan weer in en ruim alle natte spullen weer op om me lekker droog aan te kleden en naar de prijsuitreiking te gaan in de hoop dat niet alles voor niets geweest is. Als ik de Oto-bar inloop krijg ik het goede nieuws al te horen van Peter Merkelbach, de technische keurmeester van de ZAC. Door mijn maximale aantal punten in de eerste race en de punten behaald in de tweede en derde race heb ik genoeg punten voor de dagoverwinning!!!! Ik ben dan ook blij als een kind want het is zeker zo’n vier jaar geleden dat ik een dagoverwinning gehaald heb en dat was nog in de langzamere S1. Op de terugweg is de grijns dan ook niet meer van mijn gezicht af geweest en voldaan kijk ik regelmatig naar de troffee naast mij op de bijrijdersstoel. Dit is een gegrafeerde afbeelding van het circuit Zolder in plexiglas, met daarbij aangegeven hoe alle bochten heten. Dat de meeste deelnemers zo’n prijs een ijskrabber noemen kan me niet boeien, voorlopig staat hij bij mij thuis te pronken en ik ben er verdomd blij mee!

Groet,
Eric Verkaik

Aprilia-Riders

Algemeen => Evenementen - circuit => Topic gestart door: emille op September 02, 2009, 12:20:03