Ik zal me eens voorstellen

Sinds eind september 2010 ben ik in het bezit van een RSV Mille uit 1999. In het zwart met zilver en 45.000 km bij aankoop.

Allemaal heel leuk, maar waarom deze fiets?

Om te beginnen, ik ben helemaal Italie-fan. Alles in en om en het huis doen we in Italiaanse stijl. Meubelen, kleuren etc. Maar ook auto's. Al voordat ik mijn rijbewijs had was ik helemaal verliefd op Alfa's (en natuurlijk exoten als Ferrari). Ik heb dan ook verschillende Alfa's gereden en ben helemaal verliefd op de Alfa 75. Daar heb ik een orignele van die ik aan het restaureren ben. Maar goed dit is een Aprilia-forum.

Na een vakantie in 2008 in Indonesie heb ik in oktober 2008 besloten mijn motorrijbewijs te gaan halen. De jongensdroom kwam in juni 2009 uit. Ik heb toen een budget motor aangeschaft, maar wel met een beetje karakter en wel een Kawasaki GPX 600 R uit 1989. Een prima ding. Al snel was de sensatie over en ook de leeftijd speelde parten. Toch veel onderhoud en vervangen/repareren door de leeftijd en een tijdje stilstaan bij de handelaar. Eerlijk is eerlijk, ik heb door weer en wind (zomer en winter) geleerd wat motorrijden is.

Toch ging het kriebelen. Italiaanse vervoermiddelen hebben dat ongrijpbare extraatje: GEVOEL - EMOTIE - TEMPERAMENT. Maar wat te doen? In de buurt zit een goede motorwinkel, Motostore Barendrecht. Na wat keuvelen met de verkoper, er stond een knalgele Ducati, werd ik gewezen op Aprila (ze zijn dealer). De argumenten die ze aanhaalden werden op Internet bevestigd. Voornamelijk de onderwerpen duurzaamheid, betrouwbaarheid en waardebehoud werden bevestigd. Voor mij van belang als je dagelijks gebruik gaat maken van een motorfiets. En opeens stond ze daar! Oh ja, voor mij is een Italiaanse auto/motor vrouwelijk vanwege temperament en schoonheid! Een RSV Mille. Na een proefrit was ik verkocht! Wat een verschil met zo'n soepele, stille, dociele Japanner!

Volgens mij is dit maar in een woord te vatten: KARAKTER. Niet dat eenvoudige, je voelt je Ã©Ã©n, je hoort alles, je voelt alles en bovenal; je moet haar bedwingen. Het gaat niet automatisch, vanzelf, gemakkelijk. Maar geef gas, durf, doe, dwing haar te doen wat je wilt en je wordt beloond met zeer bevredigend gevoel dat je van A naar B bent gegaan en dat je daat iets voor hebt moeten doen. Wat ik bij mijn Alfa's doe na een ritje is ze bedanken met een klopje op het dak, bij la RSV een aai over de tank.

Mijn vrouw is nog niet meegereden achterop, ze durft niet zo goed.....maar dat komt nog wel. Mijn twee zoontjes (8 en 11) zijn helemaal enthousiast. Maar goed, die voed ik ook op met de gedachte dat echte schoonheid ook emotie heeft. En die komt vanuit je zintuigen.

Een paar hele vage plaatjes met telefoon in de werkplaats bij aankoop:

En met een trotse zoon erop:

Ondertussen voor de broodnodige informatie lid geworden van het ARA-forum. Wellicht in de toekomst ook van de ARA zelf. Ik ben wel van plan eens te komen kijken op een bijeenkomst om de sfeer eens te proeven. Volgens mij is het namelijk een erg plezierige club.

Groet en wellicht tot ziens,

Rob