Re: Waar ben je ooit mee begonnen en waar ben je mee verder gegaan?????

[Pegasonno]

In ’64 begonnen op een BSA M20 van m’n broer. Een 500cc zijklepper welke met de Engelsen in Normandie is meegekomen. Geen achtervering, WEB voorvork vering, zweefzadels, legergroen en de Engelsevlag nog op de tank en "elke klap een kilometer".
Alleen maar sleutelen, elke maand de motor uit elkaar want iedere 1000km moesten o.a. de kleppen geslepen worden.
Met Vakantie meer gereedschap mee dan kampeerspullen. Ja je bent jong enz.

Het zelfde jaar heb ik een BSA B31 gekocht en hierop in ’65 mijn rijbewijs gehaald.
Hierop zomer en winter plezier km maar ook elke dag naar mijn werk (70km pd) en dat 5 jaar lang. Hierna een Ducati  350d. Een absolute lichtgewicht vergeleken met de BSA en een echte rijmachine met zo'n 120 kg best heftig om mee te rijden. Onder de 5 a 6000 toeren helemaal niets. Mijn zwager in die tijd verongelukt en onder druk van thuis (ondertussen getrouwd) op mijn 28e of zoiets gestopt.

Na een pauze toch weer een Honda CB750F gekocht om te kijken hoe het zou weer zou gaan. Technisch was er wel het een en ander veranderd maar al die cilinders vond ik maar niks en een Aprilia Futura gekocht in Duitsland en Honda verkocht. Een fantastische machine welke rijd als een beer maar gezien de steeds kleinere weggetjes niet de ideale motor voor mij. Mede door toch de wil voor een naked en de klappen van een single heb ik dus in februari de Futura ingeruild voor een nieuwe Pegaso factory. Een hele stap maar het rijdt en stuurt echt super.

Mijn ideaal, ja maar 30 kg eraf en 30 pk er bij.

Gr. onno

[Huertecilla]

Mede door toch de wil voor een naked en de klappen van een single heb ik dus in februari de Futura ingeruild voor een nieuwe Pegaso factory. Een hele stap maar het rijdt en stuurt echt super.

Mijn ideaal, ja maar 30 kg eraf en 30 pk er bij.

Wat wil je ook als je op basis van voortschreidende techniek een verbeterde versie van een 350 desmo verwacht, dus sneller en lichter,pfffffffff! Gelijk heb je maar no-way. Althans niet voor op straat. Motorfietsen zijn wel betrouwbaarder, niet simpeler, wel zwaarder geworden helaas.
Met jouw oude BSA´s moest je vaak sleutelen, maar je kon wel zelf (nagenoeg) alles oplossen. Nu kan je vrijwel niets meer oplossen, al komt het zélden voor dat er wat de geest geeft.

Indrukwekkend trouwens, 5 jaar lang 70 km/dag woon-werk op een B31    Met weekeinden en vakanties is dat zo 100.000 km!!! Wat zal jij dat ding dóór en dóór gekend hebben.
Ik kon in de loop der jaren aan mijn Norton (die ik 17 jaar gehouden heb voor plezierkilometers) bij het aantrappen merken of de kleppen in begonnen te branden of dat ik op de sloop op zoek moest naar de zoveelste gietijzeren cilinderkop zonder haarscheurtje naar het bougiegat. Jij zal nog aardig wat meer ´verwantschap´ met die B31 opgebouwd hebben.
Wil je zo´n ding niet meer terug voor erbij?
Mijn Norton wil ik nu niet meer: was eigenlijk op verschillende punten gewoon geen goed gemaakt ding en daar kan je niets fundamenteel aan veranderen.
Mijn ex-overbuurman racete een paar jaar lang ´veteranen´ met een 250 desmo en met wat op zich niet eens zo ingrijpende moderniseringen was dat zelfs met fors meer vermogen bij racegebruik een indrukwekkend betrouwbaar ding.
Hij rijdt nu met zelf gebouwde ABSAFs. Hij heeft nu twee magnesium blokken en echt ronduit verbázend betrouwbare snelle racemachines. Ik zal hem zo eens bellen hoe het hem op LeMans vergaan is.
Maar goed, wil jij geen B31?

peter

[Pegasonno]

Ik realiseer wel degelijk de grote verschillen tussen oud en nieuw. Toch was die duc een hele fijne fiets waar ik ontzettend veel rijplezier heb gehad. De Duc reed heel heftig, zeker om en nabij de 6000 toeren maar er was veel minder verkeer, minder stoplichten, minder rotondes en minder lanceer platformen (verkeerdrempels) dus veeeeeeeeeel meer vrijheid om te rijden.

Wat betreft de B31 was in tegenstelling tot de M20 heel betrouwbaar en ging zelden mechanisch kapot in tegenstelling tot de elektra (electronica kon je het niet noemen) met name de magneet ontsteking was een zwak punt. Jouw Norton is denk ik van dezelfde tijd (Mijn BSA was van "56) alleen een twin als ik het goed heb. Haarscheurtjes of het splijten van een kop kwam bij een twin meer voor dan bij een single. De B31 is op bijna 120 000km gekomen en eerlijk is eerlijk alles maar dan ook alles is uit elkaar geweest maar was toen ook een noodzakelijke hobby.
Ik heb er nu geen tijd meer voor maar kijk er wel naar maar zelf nog hebben? Nee, ik denk het niet.

Gr. onno

[emille]

Als buurjongen van de monteur van de Hell's Angels wilde ik ook een Harley, al op jonge leeftijd. Wist ik veel  Bij gebrek aan geld eerst maar op m'n zeventiende een
Yamaha XT500 uit 1976 gekocht. Leuk spelen, maar ook aankicken. Dat ging niet altijd goed, dus na enkele flinke terugklappen een hernia overgehouden  . Voorlopig niet meer rijden en dus eerst maar sparen dan. Toen op m'n 25e eindelijk genoeg geld voor een ouwe
Harley Davidson FXE1200 Super Glide uit 1977. Een paar jaar mee geploeterd, onderdelen verloren en veel gesleuteld  De romantiek hiervan vervloog dus al gauw. Toen maar ingeruild tegen een
Ducati 900SS Nuda uit 1993. Daarmee veel VRO's gedaan op Lelystad en mijn eerste circuitervaring opgedaan op het circuit Croix-en-Ternois inclusief (bijna) highsider  Daarna kwam er een
Triumph Daytona T595 uit 1997 met wat schade, dus die heb ik in de kleur Roulette Green laten spuiten (de Speed Triple kleur van die tijd). Steeds meer circuitdagen en ik wilde wel wat anders dan anderen, dus in 2000 mijn eerste oranje/blauwe
Aprilia RSV Mille uit 1999 gekocht. Deze ingeruild tegen een matzwarte
Aprilia RSV Mille uit 2001. Hiermee vanaf 2002 mee gaan doen aan de Ducati Club Race en vanaf 2003 ook ZAC races.
In Duitsland in 2004 een
Aprilia RSV Mille R uit 2001 erbij gekocht, als circuitmotor en om de zwarte als wegmotor te houden. Voor mij is dit nog steeds de mooiste Mille ooit gebouwd. De zwarte verkocht omdat op de weg racen minder boeide en toen als speelgoed een
KTM LC4 640 Supermotard uit 1999 gekocht. Maar de gezondheid ging eind 2004 zodanig achteruit dat racen niet meer behoorlijk ging en spelen op straat te pijnlijk werd. Ik heb toen de gele Mille R ingeruild tegen (mijn eerste) nieuwe motor namelijk een
Triumph Speed Triple 1050 uit 2005, omdat daar rustig mee te touren was en de houding rechtop. Deze heb ik twee jaar gehad en mijn lichaam liet weer toe om wat meer te racen, dus daarvoor in de plaats een
Aprilia Tuono R uit 2003 (omgebouwde Mille R) gekocht begin 2007. Maar door een 4-daagse mannentest voor de KicXstart ben ik overstag gegaan voor mijn eerste 4-cilinder, namelijk een
Kawasaki ZX10R uit 2005, gekocht in Duitsland voor op het circuit. Daarbij als speelgoed voor op de weg (en soms op het circuit) een
KTM Duke 2 uit 2001. Met de laatste twee vermaak ik mij dus op dit moment 

[arkiecbr]

Niet zo snel als de Blade? Je weet dat die dingen last hebben van chronisch overdrijvende tellers? En dat de Veglia's van de RSV uiterst secuur zijn? Het eerste type liep exact 269 km per uur. En dat was nog zonder allerlei aanpassingen zoals doorknippen van draden. Ik durf de strijd met een 900 RR in ieder geval met open ogen aan...

Je moet je ogen ook zeker niet dicht doen met die snelheid..., maar ik kan die strijd niet meer met je aan. Blade is TL.
Moet wel zeggen dat mijn blade niet meer echt standaard was(134pk op achterwiel), en mijn mille nog wel.
Misschien zit daar het verschil.

[Huertecilla]

ging zelden mechanisch kapot in tegenstelling tot de elektra (electronica kon je het niet noemen) met name de magneet ontsteking was een zwak punt.

Nee, ´electronica´ is electra op basis van halfgeleiders en dat komt op motorfietsen pas met de eerste cp-loze ontstekingen.

Lucas heette niet voor niets ´Prince of Darness´  
Op de M20 zat een magdyno en die was vaag ja. Ik had een aparte magneet en dynamo. De hele electrische installatie was een loterij met veel nietten maar de magneet was gewoon betrouwbaar. Met de versnellingsbak en de voorvork het betrouwbaarste van de hele Norton.

Naast electronica is een er een principieel verschil in ontwerpfilosofie. Het beste voorbeeld is de lagering van van alles en nog wat. In jouw BSA´s liep alles in een lager of een bus. Nu loopt veel (met veel betere toleranties) als een glijlager direct in het (betere) onderdeelmateriaal.

De B31 was feitelijk een kopklepper op het blok van de M20. Veel meer vermogen en toeren op vrijwel dezelfde basis is vragen om problemen.
Uiteindelijk heeft dat aanpassen van bestaande dingen ipv een nieuw model fundamenteel goed opnieuw ontwerpen BSA en de rest van de Britse motorfietsen de das om gedaan. Dit en verkeerde zuinigheid bij de productie. Mijn ´53 Norton was van dat laatste een voorbeeld.
Voor mijn vriendin (later vrouw) hadden we een NSU Max. Man wat een verschil! Betrouwbare electra, nieuw ontwerp, state-of-the-art techniek. Een bijzonder vernuftige nokkensas-aandrijving ook, met een drijfstang. Dat was héél exact. Had ook een contactslot: zo´n veredelde spijker op de koplamp 

120.000 km. met dezelfde B31 vind ik iets bijzonders Onno. Mijn respect.

Met de opmerking over het verkeer heb je gelijk. Ik zou de periode met het proefterrein niet overleefd hebben anders. Dat was eígenlijk gewoon onverantwoord gevaarliijk. Ook toen.

peter

[Nald]

Gelest op een Yamaha Radian.
In 1999 een CB400N overgenomen van me Pa, en daar 2 jaartjes op gereden. ongeveer een kilomertje of 10000.
In 2001 een Yamaha Thundercat gekocht en daar 3 jaar op gereden. daar een 35000km op gezet.
In 2004 de huidige RSV gekocht. op deze nu 40000km  En is ook de eerstte die ik eigenlijk nog niet zat ben 

[Italian]

Begonnen in 1977 met een Suzuki T500  daarna een Honda CB 550 daarna een Suzuki GT750 (waterorgel) Toen voor me zelf begonnen dus een tijd helemaal niets. Weer begonnen met een Honda Nighthawk 450 vervolgens een kawasaki ZZR 600, kawa ZX 6R, Kawa ZX9R, Kawa ZX12R,Suzuki GSXR 1000  K1 , Suz GSXR 1000 K3 Suz GSXR 1000 K4 en dan nu een Aprilla RSV mile van 2006 gekocht met 8600 km op de teller bij Goedhart. Veel 4 cilinders dus maar die twin is gewoon heeeeel apart.

[Huertecilla]

die twin is gewoon heeeeel apart.

De T500 en GT750 niet?   

peter

[XRV rider]

Vanaf 1990 tot nu (soms meerdere tegelijk):

-Suzuki T500 '74. Van onder tot boven gerestaureerd en toen mezelf de Pl**ris geschrokken van het brandstofgebruik.. dus snel weggedaan met een karrevracht aan T- en GT-onderdelen, jammer maar helaas.

-Honda CB750 '78. Ook van tot tot teen onder handen genomen en +/- 60000km mee gereden.

-Suzuki GS1000 '79. In de loop van 2,5 jaar tijd omgebouwd tot Sportklasse 1000 replica, bv van het blok waren alleen  de carters en de nokkenassen nog origineel, veel ex Mark v/d Endt spul erop. Nu nog spijt dat ik 'm weggedaan heb..

-Yamaha FZR1000 Exup '90. Grootste crash totdantoe (en hopelijk voor altijd..) mee gehad, jeugdige overmoedigheid ofzoiets 

-KTM 600 LC4 '89. Tussendoortje voor de lol en als sleutelobject, wat een dramablok..

-Suzuki GSXR750 '91. Speciaal gespoten in origineel design maar andere kleuren (Paarse wielen, metallic zwart met gespoten geel/zilveren belettering, wie heeft 'm ooit nog gezien?)

-Suzuki GSXR600 '97. Fijn fietsje.

-Yamaha FZS600 Fazer '00. Want daar ging ik rustiger mee rijden want = geen racer. Jaja..

-Honda XRV 750 Africa Twin '93 (waar dus m'n nick vandaan komt). Na 1,5 jaar geen motor te hebben gehad wegens "persoonlijke omstandigheden  " Deze allroad gekocht, heel veel lol mee gehad (tot echte offroadritten aan toe) en de halve familie mee besmet, vriendin heeft er nog steeds één (en die gaat nooit meer weg?) evenals m'n zwager en m'n zus (die nu op deze fiets rijdt), pa is inmiddels overgestapt op een Tiger.

-Beta REV3 270 '01. Twee jaar veel plezier mee gehad en heel veel mee geleerd maar ivm tijdgebrek weggedaan.

-KTM 300 EXC '00. Tot de laatste schroef opnieuw opgebouwd maar helaas te weinig mee gereden dus hetzelfde lot als de Beta. Wel een super 2-takt enduro 

-Honda XL1000V varadero '03. Off/allroadrijden komt er niet meer van dus uiteindelijk gekozen voor de meer weggeörienteerde versie van de Africa Twin. Na wat persoonlijke aanpassingen (die m.i. bij iedere fiets wel nodig zijn) is dit een superfiets waar ik alles mee kan (behalve circuitwerk) maar ik heb na 4 maanden nog steeds niet het gevoel dat het "mijn" fiets is 
Geen emotie, alles gaat zoals het gaat, heel goed maar niet mijn ding. Mooi in de zin van "ff zitten met een biertje erbij, kijk 's hoe mooi  " vind ik 'm ook niet dussss.. Tijd voor iets "leukers" 

Reden dat deze geschiedenis op het ARA-forum staat is dat m'n volgende motor héél goed een Aprilia zou kunnen worden en het schijnt dat ie al bij sommige dealers staat   


Erik.

[Huertecilla]

Reden dat deze geschiedenis op het ARA-forum staat is dat m'n volgende motor héél goed een Aprilia zou kunnen worden en het schijnt dat ie al bij sommige dealers staat   

Welkom Erik!

Leuk te lezen jouw loopbaan. Ik denk dat weinigen weten hoe snel Flameling en vdEndt waren. Ik was zelf erg onder de indruk van hoe goed hun fietsen geprepareerd waren. Éch goed liepen die dingen en hoewel ze er hárd mee reden stonden ze nooit aan de kant en dat was toen niet altijd bij iedereen zo als nu.

Wordt een StijveRug waarvoor je de allroadability-aanpassingen al bedacht heb dus? 

peter

[zeeslot]

Ik denk idd dat die "hard-back" veel aftrek zal vinden 

[Huertecilla]

Ik denk idd dat die "hard-back" veel aftrek zal vinden 

Ik zal eens nadenken of ik voor deze term een passende NL-uitdrukking kan vinden.
In het italiaans is het zo´n kérels-term dat KTM in een campagne voor enduros gebruik maakte van de ontblote ruggen van hun cracks. Heb net die prachtige brochure voor Hard Equipment uit de kast getrokken en ben die gelíjk kwijt aan mijn charmante wederhelft  Die zit  in een stoel.... van mario Rinaldi te genieten 

´Jongens van Jan de Wit - fiets´ klinkt niet 
Echt correct is het woord ´pakkensjouwer´ maar dat is wat de stoere inhoud betreft uit het referentiekader van de modale Nederlander verdwenen.
Het ding zou in het NL Pakkensjouwer moeten heten, in de VS Mule.

peter

[zeeslot]

Misschien gewoon "harde rechte rug" 

[Huertecilla]

Misschien gewoon "harde rechte rug" 

´Dorsoduro´ is een uitdrukking, een begrip met een associërende betekenis. Iemand kan een ´dorsoduro´ zíjn en is dan een keiharde werker die niet zeurt over ongemak. Wat in het NL ooit een pakkensjouwer was.

peter